George Moormann overlaadt zijn moeder met liefde

Het rouwproces van George Moormann (zeven foto’s op aluminium, 30 x 30 centimeter)

The sweetest girl I ever kissed, zo heet de expositie die George Moormann heeft samengesteld ter ere van zijn moeder Louise Weber (1928-2015) en die nog tot en met 19 november te zien is in Galerie Kruis-weg68 in Haarlem. Moormann is sinds 1989 eigenaar van en drijvende kracht achter de Haarlemse uitgeverij De Zingende Zaag en hij was enige tijd stadsdichter van Haarlem. De expositie is een liefdevolle hommage aan zijn moeder en een expositie over de stilte die we – in de woorden van Moormann – “misschien wel het moeilijkste verstaan: de dood”.

Definitief afscheid

Ruim zeven jaar geleden overleed kostuumontwerper, naaldkunstenaar en hoedenmaker Louise Weber (1928-2015), de moeder en muze van dichter, kunstenaar en uitgever George Moormann (1958), die met haar een symbiotische relatie onderhield. Na een periode van intense rouw pakte hij de draad weer op. In de tentoonstelling neemt hij ‘definitief’ afscheid van haar. Afgezien van glitter en glamour, zoals foto’s en affiches waarop de moeder als diva en filmster schittert, komen ook duistere aspecten aan bod zoals Louise Webers ‘gifkoffertje’ gevuld met echtscheidingspapieren, nare correspondentie en raadsels in haar leven. Er hangen ook mixed media-werken die George Moormann dit jaar maakte als eerbetoon aan zijn moeder.

De mantel der liefde

De mantel der liefde in de etalage (foto A-R)

De aktetas met daarin horloges van Louise Weber en George Moormann (foto A-R)

Bij het opruimen van Louise Webers laatste woning in De Gravinnehof aan het Spaarne zijn al haar spullen gefotografeerd; met name haar collectie kleding en stoffen. Haar garderobe bestond uit 120 door haar zelf gemaakte kledingstukken. Er mocht niets, zelfs geen knoop, verloren gaan.

Het duurde zeven jaar voordat zoonlief samen met Soek Zwamborn de schaar in de robes en mantelpakjes van zijn moeder zette. Een ‘mantel der liefde’ is inclusief een zeven meter lange sleep samengesteld uit verknipte en opnieuw aan elkaar gestikte kleding die Louise Weber tijdens haar leven voor zichzelf maakte.

De rituele mantel kreeg bij de expositie een prominente plek in de etalage van de galerie, evenals een aktetas die is bestikt met horloges die moeder en zoon de afgelopen decennia droegen. De mantel was op Allerzielen jongstleden door George Moormann gebruikt tijdens een performance in de galerie. Tijdens dit optreden werden speciaal gebakken moederkoekjes met een snufje as van Louise uitgedeeld.

Een ring met de Eiffeltoren en 33 gram as

George Moormann met de door goudsmid Anke AMO Akerboom gemaakte ring (foto A-R)

Door Louise Weber in 1992 gemaakt gilet voor George Moormann (materiaal zwart fluweel met platgereden frisdrankblikjes en een flessendop en gebruikt bij de presentatie van De Zingende Zaag 14: De parabel van de kringloop) en een fluwelen narrenkap met naar links en rechts hangende punten met goudkleurige bellen (ook gemaakt door Louise Weber en in 1994 gebruikt tijdens de performance in de Balie tijdens de presentatie van De Zingende Zaag 20: Manifesestennummer)

In de galerie, die helemaal de sfeer ademt van de creatieve moeder van George Moormann, hangen creaties van haar hand aan de muren. Zoals gilets en een narrenkap die ze voor haar zoon maakte. Er hangen ook door Moormann gemaakte kunstwerken, waarvan sommige zijn voorzien van een beetje as van zijn moeder.

Tijdens de opening kreeg zoonlief de ring Global Eternity, die naar diens aanwijzingen was gemaakt door goudsmid Anke AMO Akerboom. De ring is gesmeed uit al het goud dat Louise bij leven droeg. Het belangrijkste gedeelte van de ring, geplaatst op de top van een verguld Eiffeltorentje – Louise Weber koesterde dit souvenir – is een piepklein wereldbolletje geplaatst die is gevuld met 33 gram as van de overledene. Dit is precies de hoeveelheid van één vingerkootje.

Urnentaal

George Moorman met de door goudsmid Anke AMO Akerboom gemaakte ring (foto A-R)

33 Gram, zoveel as strooit George Moormann uit plekken die voor moeder en zoon ‘heilige’ plekken waren in onder meer Parijs. Bijvoorbeeld  bij het graf van Frédéric Chopin op de begraafplaats Père-Lachaise. En haar reis om de wereld is nog lang niet ten einde. In een urn – een antieke groene martavaan met een draak die ook in de galerie staat opgesteld – ligt nog minstens twee kilo as te wachten.

Deze bevat, zoals Moormann het zelf formuleert, ‘urnentaal’ of ‘stof tot 1001 gesprekken’. Deze dwingen de zoon zich niet alleen te herpakken maar ook om zichzelf opnieuw uit te vinden en een weg naar persoonlijke vrijheid, autonomie en creativiteit in te slaan. Opmerkelijk is een transparante ‘oversteekplaats’ van het eerste deel van de galerie naar het tweede deel, waaronder de urn met haar as staat uitgestald. Niet iets voor mensen met hoogtevrees of andere fobieën. Verder is er in een video-registratie te zien van Urnentaal, een theaterdialoog die gebaseerd is op gesprekken die de zoon met zijn dode moeder voerde. Klik op de link om deze video te zien: https://www.youtube.com/watch?v=YnZHwVFiEVk

Montagefoto van de poster van de film ‘This day and age’ (1933) waarbij de gezichten van de hoofdrolspelers Judith Allen en Richard Cromwell zijn vervangen door Louise Weber en George Moormann

Op de poster komt haar droom uit

Louise Weber was een groot liefhebber van oude films. In de expositie is een fotoalbum te zien waarin de jeugdige Louise publiciteitsfoto’s voor films uit de jaren twintig en dertig bewaarde met diva’s als Greta Garbo, Ginger Rogers en Pat Paterson. De affiche van de expositie is dusdanig bewerkt dat haar droom alsnog uitkomt. Op de poster van Cecil B. De Mille’s film This day and age uit 1933 zijn de hoofden van de hoofdrolspelers Judith Allen en Richard Cromwell vervangen door moeder Louise en zoon George.

Maison Louise Weber

De door Louise Weber gemaakte kleding valt op door modieuze kleuren en een perfecte afwerking. Bij leven naaide zij als grap merken van beroemde modehuizen als Chanel, Dior, Prada en Frans Molenaar in haar creaties. Als postuum eerbetoon krijgt Louise nu alsnog haar eigen kledingmerk; een in goud geborduurd oneindigheidsteken met de initialen L en W op een roze achtergrond.

De Ex Voto: antieke schrijfcassette, twee inktpotjes, wassen hand plus wassen pink (2022)

George Moorman met de door goudsmid Anke AMO Akerboom gemaakte ring (foto A-R)

Een groot deel van de tentoongestelde werken in Haarlem is te koop, maar dit geldt niet onder meer voor het laatste kantkloswerkje, het zogeheten ‘gifkoffertje’ en de installatie ‘De Ex Voto’ die bestaat uit een antieke schrijfcassettes, twee inktpotjes, een wassen had plus wassen pink en – niet op de foto afgebeeld – een kruidenpotje van Verstegen met daarin as van Louise Weber. En dit geldt uiteraard ook niet voor de ring Global Eternity.

De expositie ‘The Sweetest Girl I Ever Kissed’ is nog tot en met 19 november in Galerie Kruis-weg68 (Kruisweg 68, Haarlem), Open donderdag, vrijdag en zaterdag en zondag 13 november van 11 tot 18 uur of op afspraak. Meer informatie: 06.5356.6594 of https://kruis-weg68.com/ of www.dezingendezaag.com