Snorro is één groot feest. In 2010 was ik in m’n eentje naar Snorro, een familievoorstelling voor publiek vanaf acht jaar. Zeven jaar later ging ik weer alleen naar de remake van Snorro. Nou ja, ‘alleen’ klopt niet helemaal. Ik zat weer in een bomvolle Stadsschouwburg, die zo ongeveer uit elkaar spatte van enthousiasme. Zeven
Who's afraid of Virginia Woolf? revisited. Who's afraid of Virginia Woolf is het favoriete toneelstuk van producent Arjen Stuurman. Het is al vijftien jaar zijn streven om dit ‘legendarische, bikkelharde en lachwekkende relatiedrama’ – zo wordt het stuk in het programmaboekje van Theaterbureau Hummelinck Stuurman omschreven – eens in de vijf jaar te produceren. Dat
Into the woods is Sondheim zoals Sondheim het heeft bedoeld. Brava! Het is producente, actrice en zangeres Esther Maas opnieuw gelukt om in Nederland een musical van Stephen Sondheim glorieus op poten te krijgen. Drie jaar geleden maakte ze de vileine relatiekomedie Putting it Together met liedjes van de geniale Amerikaanse componist en tekstschrijver Sondheim.
De Grote Drie; dat zijn voor oudere liefhebbers van de kleinkunst nog altijd Wim Kan, Wim Sonneveld en Toon Hermans. Er waren ook drie andere Grote Drie, wist theaterproducent Hans Cornelissen. Dus bedacht hij het gouden idee om een voorstelling te maken over de diva’s Adèle Bloemendaal, Conny Stuart en Jasperina de Jong. Uitgangspunt van
Vaak is fictie verweven met de realiteit. En soms raakt toneel op een krankzinnige manier de werkelijkheid. Wanneer Cees Geel in FIFA Blatter – de val van een voetbalkeizer in zijn rol als de Amerikaanse oud-FIFA-bobo Chuck Blazer tegenover de Zwiter Sepp Blatter één denigrerend zinnetje zegt over ons eigen voetbalkopstuk Michael van Praag, zit
“Ik heb het gevoel dat ik al mijn blaadjes verlies. Eén voor één. Ik begrijp het niet”. Dit is een essentieel zinnetje, dat Hans Croiset uitspreekt in De vader. Croiset is in oktober 81 jaar geworden; de man die hij in De vader speelt, is tachtig. Tussen de acteur en de bejaarde man op het
De musicals der musicals is het. Tenminste volgens liefhebbers van intens entertainment zonder opsmuk, zonder romantisch verhaaltje, zonder bloemetjes en bijzaakjes. A Chorus Line! Een intense vulkaanuitbarsting over dans die medio jaren zeventig Broadway – en later de hele wereld – op z’n grondvesten deed schudden. Choreograaf Michael Bennett zat in januari 1974 met ruim
Een Amerikaans familiedrama – dat is de ondertitel van Palm Springs, een Amerikaans stuk uit 2010. De voorstelling is een staaltje uitmuntend acteren en regisseur Antoine Uitdehaag heeft het stuk 'lekker bekkend' vertaald. Tjitske – sinds 2012 Lady DeLaMar – Reidinga speelt een schrijfster die na een diepe depressie vanuit New York terugkeert naar haar
‘RACE’ – Het Nationale Toneel, tekst David Mamet, regie Eric de Vroedt, met Mark Rietman, Werner Kolf, Hein van der Heijden en Romana Vrede, toneelbeeld Maze de Boer. Gezien Koninklijke Schouwburg Den Haag, 5 november 2016, tournee t/m 14 januari 2017, met 17 november in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag de discussie-avond ‘Racisme is
‘Vaders & Zonen’ – samenstelling Gerardjan Rijnders (ook regie) en Thijs Prein (ook spel), gebaseerd op brieven met schrijvers, dramaturgisch advies Janine Verbogt, vormgeving Roelof Pothuis. Spel Bram van der Vlugt, Thijs Prein en Merijn de Jong. Publiciteitsbeeld Piek, scènefoto’s Ben van Duin. Een voorstelling van Kat op het Spek, geproduceerd door Hummelinck Stuurman Theaterbureau.
